Taki kierunek badań stanowi kontynuację eksperymentów prowadzonych przeze mnie w ramach Stypendium Naukowego Humboldta w Institute of Medical Psychology, Ludwig-Maximillians University of Munich, w latach 1991 - 93. Zainspirowana oryginalną teorią subiektywnego przeżywania czasu autorstwa mojego ówczesnego opiekuna naukowego – Ernsta Pöppela, po powrocie do kraju podjęłam z nim współpracę naukową kontynuując tę linię badań. W naszej Pracowni realizowane są projekty badawcze dotyczące zmian działania ‘zegara mózgowego’ w trakcie prawidłowego rozwoju poznawczego dziecka w ontogenezie, biologicznego starzenia się u ludzi w różnym okresie życia (w tym również osób stuletnich), a także dzieci i dorosłych z zaburzeniami językowego porozumiewania się o różnej etiologii: ogniskowym uszkodzeniem mózgu (afazją), nieprawidłowym rozwojem poznawczym i emocjonalnym (autyzmem), głębokim ubytkiem słuchu (włączając użytkowników implantów słuchowych). Badania prowadzone są metodami behawioralnymi, psychofizycznymi, psychologicznymi, neuroobrazowymi (fMRI, rsfMRI) i elektrofizjologicznymi.
Zainteresowanie neuropsychologicznym podłożem mowy powoduje, że od wielu lat łączę pracę badawczą z praktyką kliniczną i prowadzeniem terapii logopedycznej. Jeden z realizowanych w Pracowni projektów badawczych dotyczy walidacji opracowanego przez nas nowego programu terapii logopedycznej (www.neuronowski.pl), opartego nie tylko na poziomie lingwistycznym, ale uwzględniającego również usprawnianie ‘zegara mózgowego’ i percepcji czasu, jako jednego z podstawowych procesów kształtujących językowe porozumiewanie się.
